To The Next Step, 'Till The Last Step...

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

The Illusion Of Living With Facts



Ο μικρός Φρέντυ κοίταξε τα άστρα στον κατάμαυρο ουρανό απ' το παράθυρο του δωματίου του και πριν καληνυχτίσει τη μητέρα του τη ρώτησε: "Θα ξημερώσει άραγε πάλι αύριο?" Εκείνη του χαμογέλασε και είπε: "Μα φυσικά", όπως ίσως θα 'λεγαν πολλοί από μας αν τους ρωτούσες...

Πως όμως μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος για κάτι που στην ουσία είναι άγνωστο?..
Σίγουρος. Μια απλή λέξη κι όμως τόσο τεράστια η έννοιά της για τους ανθρώπους.. Το ότι κάτι συμβαίνει κάθε μέρα εδώ και χιλιάδες χρόνια τώρα δε σημαίνει πως απαραίτητα θα συμβεί και αύριο, ή μεθαύριο.. Τίποτα δεν το κάνει δεδομένο, όπως και πολλά καθημερινά πράγματα εκεί έξω που μοιάζουν απλά δεν είναι δεδομένα.. Η αίσθηση της συνήθειας μας ξεγελάει πολλές φορές και ξεχνάμε να αναρωτηθούμε.. Η ψευδαίσθηση του ότι μόλις ξυπνήσεις όλα θα είναι και πάλι όπως τ' άφησες πριν κοιμηθείς σε γερνάει στο παραμύθι...
Κάποιος φιλόσοφος κάποτε είπε: "Ποτέ μην κρίνεις κάτι αν δεν γνωρίζεις την αρχή και το τέλος του".. Μέχρι ο ήλιος να σβήσει οριστικά λοιπόν πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα αύριο να μην ξημερώσει... Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, όσο λίγες πιθανότητες κι αν έχει.. Σοφός αυτός που ζει τη στιγμή λαμβάνοντας υπόψιν του πως όλα μπορούν ν' αλλάξουν μέσα σε μια στιγμή.. Το μόνο ίσως δεδομένο είναι ο θάνατος...

Τα χρόνια πέρασαν και ο Φρέντυ μεγάλωσε.. Ωρίμασε. Μια μέρα του ήρθε στο μυαλό η ίδια ερώτηση που είχε κάνει τότε στη μητέρα του.. Μόνο που αυτήν τη φορά όλοι γέλασαν μαζί του... Κατέβασε το κεφάλι και έμεινε εκεί να σκέφτεται για λίγα δευτερόλεπτα.. Έπειτα ξανακοίταξε τον ουρανό και ύστερα (ξ)έφυγε γελώντας μαζί τους...

10 σχόλια:

ο αποτέτοιος είπε...

επίσης μια ψυχή είπε:
αυτονόητο (=δεδομένο) είναι μόνο το χτες και το άγνωστο. όχι το αύριο ούτε το μαζί.

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

πριν λίγα χρόνια η 3χρονη τότε κόρη μου, ρωτούσε "που πάει ο ήλιος όταν φεύγει"
απ΄ τη δύσκολη ερώτηση με γλίτωσε η γιαγιά της η οποία απάντησε "πάει να φωτίσει άλλα παιδάκια, και θα γυρίσει..."

όπως και νάχει ο ηλιακός μύθος, ο μύθος του συσίφου και αυτός της περσεφόνης ή φερσέφασας, έχει ζουμί...
η αγωνία για την επανάληψη που μπορεί ξάφνου να διακοπεί, έχει ρίζες στην αθανασία που ενδεχομένως προηγείται και έπεται της θνητότητας

ταύτα και παραμένω,
τακτικός αναγνώστης σου

Prisoned Soul είπε...

Αχ πόσο μου λειψαν αυτές σου οι ιστοριούλες!!!
Ένας από τους λίγους λόγους ου με χαροποίησαν που γύρισα.

Εμένα όσον αφορά τον ουρανό ξέρεις τι με είχε ρωτήσει ένα βράδυ ένα μικρό κοριτσάκι (για την ακρίβεια η αδερφή μου);

"Υπάρχουν τόσα αστεράκια στον ουρανό, γιατί ο θεός δε μου δίνει και μένα ένα;"
και γω της είπα με τη σειρά μου μια άλλη ιστορία...

Adis είπε...

Αποτέτοιε,
κάποτε μου ξαναείπες γι' αυτήν τη ψυχή θαρρώ... Ναι, μάλλον είχε δίκιο..

Καλημέρα! :)


Dr. Aparadektos,
πολύ σωστά και μάλλον αυτή η αμφιβολία/αγωνία για οποιαδήποτε άμεση, ξαφνική αλλαγή δε θα σταματήσει ποτέ να υπάρχει μέσα μας.. Ευχαριστώ.

(Πολύ όμορφη η απάντηση της γιαγιάς..)

Καλό Σαββατοκύριακο. :)

Adis είπε...

Sweet truth,
καλημέρα σου! Και εγώ χαίρομαι που γύρισες και ελπίζω να πέρασες καλά.

Να μια καλή απορία.. Αυτές οι ιστορίες ξέρεις είναι που συμπληρώνουν τη ζωή μας, εγώ έτσι το βλέπω. Οι λεπτομέριες που κάνουν τη διαφορά. Ο καθένας μας χρειάζεται κάπου κάπου να παραμυθιάζεται και να (ξε)φεύγει σ' ένα άλλο κόσμο όπου από 'κει αντλεί ενέργεια για ν' αντιμετοπίσει αυτόν εδώ που ζούμε. Γιατί λίγο πολύ σ' όλους μας κάθεται λίγο βαρύς.. ;)

Καλό Σ/Κ Sweet Truth! :)

Spy είπε...

Γι αυτό κι εγώ λέω:
“Η ζωή είναι αβέβαιη, γι αυτό φάε πρώτα το επιδόρπιό σου…”

Σεισάχθεια είπε...

Πάει χάλασε και ο Φρεντυς!Τους χάνουμε όλους, εναν εναν, γίναν όλου ρομαντικομελαγχοληκοί και αεροφιλόσοφοι.ωωω ανθρωποι όλου του κόσμου, χαλαρώστε!
Καλησπέρα Αδη.!

Adis είπε...

Spy,
ναι, ίσως απλά αυτό μας χρειάζεται, ένα καλό επιδόρπιο και λίγο παραπάνω υπομονή για το άγνωστο-κυρίως πιάτο..

Καλό μεσημέρι. :)


Σεισάχθεια,
ρομαντικομελαγχοληκοί αεροφιλόσοφοι ε? Δε ξέρω γιατί, αλλά αυτό το "ρομαντικομελαγχοληκοί" μ' άρεσε έτσι όπως το είπες..
Και για να φτάσει σ' αυτή τη διαπίστωση ο Φρέντυ πρέπει μάλλον να ήταν πολύ χαλαρός.. Με το υπερβολικό άγχος που κουβαλάει ο κάθε άνθρωπος στις μέρες μας είναι ίσως δύσκολο να σκεφτεί κανείς καθαρά.. Μπορεί οι αεροφιλοσοφίες να μη βοηθούν στην πράξη, οπότε να χάνεται η ουσία, αλλά κάποια πράγματα είναι καλό πιστεύω να τα 'χεις έστω απλά στο νου σου.. Γνώμη μου, ξέρω 'γω?... Όπως και να 'χει, το μόνο που θέλω να πω εγώ είναι να μην το βλέπεις έτσι σαν να τους "χάνουμε" όλους έναν έναν.. Όλοι εδώ είναι μόνο που κάπου κάπου αεροφιλοσοφούν για λίγο.. ;)


(Που είσαι εσύ χαμένη τόσο καιρό? Ένα πουλάκι μου είχε πει πως έπαιζε ν' ανέβεις στην πόλη μας.. Αλλά μάλλον τελικά άλλαξαν τα σχέδια.. Ελπίζω τουλάχιστον να πέρασες καλά εκεί στα ξένα..)

Καλό μεσημέρι! :)

annanas είπε...

Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Εύκολο να το λέμε, δύσκολο όμως να ζούμε την κάθε στιγμή σα να 'ταν η τελευταία. Carpe diem που λένε...

Adis είπε...

Annana,
δύσκολο σίγουρα, αλλά που και που δεν κάνει κακό να το 'χεις κατανού. Όσο μπορεί ο καθένας.. Όχι τίποτα, απλά για να μην πέφτεις καμιά φορά απ' τα σύννεφα απότομα και δεν ξέρεις από που σου 'ρθε.. ;)

Καλό απόγευμα! :*

Kiitos...